آیا ما مراقبت کافی در مورد پسران تحت دستاورد انجام می دهیم که هزینه بیشتر در آموزش و پرورش آنان انجام دهیم ؟ این سوال نمایندگان در همایش اخیر پرسیده شد . من به شک افتادم وقتی که تفکر کردم: آیا مراقبت می کنم ؟
بودجه مدرسه معمولا برای این مبحث نیست ، بنا بر این سوال فرضی خواهد بود ، اما دولت در حال گام برداشت در جهت یک تلاش جدی به منظور تغییر روش پرداخت آن به مدارس است . بجای آنکه مدیران مدارس بودجه اختصاص داده شده بوسیله افراد محلی دریافت کنند ، برنامه این است که یک فرمول بودجه ملی ایجاد کنند –محاسبه فوق نقدی برنامه ریزی شده که در آن مدیر مدرسه می تواند جزییات دانش آموزان وتعدادشان را به هم وصل کند تا طرف دیگررا .
اما بر این فرمول جدید مدرسه چه می رود؟ این مبحث بزرگی است . پیشنهادات تا کنون شامل پرداخت بیشتر برای دانش آموزان فقیر تر و مدارس کوچکتر ، در کنار پول برای ساخت و ساز مدارس گران و چیزهای کم دیگری است ، که تمام آنها بوسیله فاکتورهای "ارزش منطقه ای " ضریب گرفته است . این تقریبا به این معناست که جنوب گران قیمت نوعی از پاداش سرانه بودجه هر دانش آموز را خواهد گرفت ، در حالیکه مدارس در شمال بدلیل اینکه انتظار می رود معلمان خانه های ارزان تری پیدا کنند ، بودجه را از دست خواهند داد . آنچه که پنهان شده در میان برنامه ها ، هر چند ، با صدایی خوش خیم فاکتور " دستاورد پایین پیشین " عامل پرداخت بیشتر به دانش آموزانی که نمرات پایین در آزمون ها در مدارس ابتدایی به دست می آورند . با توجه به اینکه تنها 7% دانش آموزان با دستاورد کم در سن 11 سالگی می روند تا 5 سال تحصیلات دبیرستانی را بگذرانند – و ما می دانیم که نداشتن دیپلم یکی از پیش بینی های قوی عدم اشتغال در آینده است – این فاکتور تلاش محسوس در به پیمانه دادن پول نهفته است در حالی که هنوز هم مدارس می توانند همه چیز را در اطراف خود تغییر دهند .
اگر پول نقد اضافی در اطراف در گردش بود پس من یقینا ترجیح می دهم این پول اضافی به کم درآمدها برسد.اما پول اضافه ای وجود ندارد. اگر هم چیزی هست ، اندک است .اگرچه بودجه مدرسه از نظر ملی محافظت می شود ، هزینه های دستمزد در اقتصاد به معنای این است که مدارس باید بودجه خود را حدود 80% در شرایط واقعی در طول چند سال آینده ببینند. وقتی که ماشین حساب اعدادش را تلپی می اندازد.سود مالی قابل دستیابی هر دانش آموز به معنی از دست دادن آن توسط فرد دیگری است .
اگر پول بیشتر در پیشنهاد برای دستیابی قبلی پایین تر است ، پولی که برای مدارس دستور زبان است به طور خود کار در جوامع نزدیک کوچک می شود.اما اثر دیگر همه اینها این است که به پسران دستاورد کمتری در مدارس ابتدایی بدهد .، مدارس پسرانه بودجه قابل توجه پرشی نسبت به مدارس دخترانه بدست می آورند .این من را عصبی کرده است .
اگرچه این درست است که دختران بهتر از پسران از پس آزمون ها بر می آیند ، اما زمینه های زیاد دیگری هستند که مشارکت آنها برابر نیست . با نگاهی به ورزش . تنها در حدود 30% دختران در سن مدرسه یک بار در هفته ورزش می کنند .، در مقایسه با 40 % پسران - این میزان وقتی بزرگتر می شوند کمتر می شود.در سن 14 سالگی ، تخمین زده می شود 10% دختران به حدی ورزش می کنند که سالم بمانند.آیا پاداشی برای مشارکت کم ورزشی وجود دارد؟ خیر ، وجود ندارد.
آزمون دختران بیش از دستاورد همیشه به معنای بالاترین تمجید ترجمه نمی شود . علی رغم نرخ بالاتر در سطح یک برای سالیان سال نسبت به پسران _ و پژوهش هفته قبل که نشان داد آنان خیلی بیشتر تمایل ( احتمال ) به دانشگاه رفتن دارند – دختران مدرسه دولتی هنوز هم گروهی هستند که احتمال کمی دارد در آکسفورد پذیرش شوند . در بخشی ، به این دلیل است که در دو سال گذشته پسران واقعا نمرات بالای بیشتری نسبت به دختران به دست آوردند .، اما وضعیت در گذشته برای سالیان دراز ادامه داشت ، همچنین ، وقتی که پسران درنهایت خیلی بد بودند. بنا براین نه تنها دختران وقتی که بهتر بودند موفق به ادامه دادن نمی شدند ، وضعیت در حال حاضر به نظر می رسد معکوس شده است.
اگر پسران وقتی که جوان تر هستند در آزمون ها بدتر باشند ، حداقل تعدادی آز آنان بعدا .به آن می رسند، ووقتی به میزان زیادی وارد جامعه می شود نابرابری مداوم در شغل های سطح بالا نشان می دهد دستاوردهای آزمون زنان هنوز ظاهرا کافی نیست .
همه اینها برگی از یک معماست . بله ، این احساس ایجاد می کند ، بودجه بیشتر به دانش آموزان با دستیابی کمتر داده می شود . اگر اتفاقا آن دانش آموزان پسر بیشتر از دختران باشند ، چنانکه هست . اما اگر این فاکتورها به صورت فرمولی تهیه شوند ، پول بیشتری صرف تحصیلات پسران و دادن چیزهای بیشتر می شود ، این می تواند بدین معنی باشد که نابرابری بیشتری برای آینده ذخیره خواهد شد.
منبع : مجله گاردین
نوشته : لورا مک اینری Laura MacInerney
