شاید به جزئت می توان گفت که شبکه های اجتماعی به جزء جدانشدنی زندگی امروز ساکنین زمین تبدیل شده اند. رشد انواع شبکه های اجتماعی و خدمات متنوعی که به کاربران خود ارائه می کنند، فرهنگ نوینی را گسترش می دهد که فرصت و چالش را همزمان به همراه دارد. آموزش و پرورش نیز نمی تواند خود را جدا از تاثیرات اجتماعی و تکنولوژیکی شبکه های اجتماعی نگه دارد. استفاده روز افزون از این شبکه ها و تاثیری که روی فرهنگ، طرز فکر و عمل استفاده کنندگان آن دارد، نظام آموزشی را نیز به زودی با تحول بنیادی رو به رو خواهد ساخت. اما تا آن زمان، می توان به چند مورد از تاثیرات استفاده از این شبکه ها بر آموزش اشاره کرد.
فعال کردن دانش آموزان: یکی از مشخصه های مهم شبکه های اجتماعی، فعال کردن کاربران برای شرکت در فعالیت ها و کمپین های مشترک است. کاربران این شبکه ها به سرعت می توانند در مسیر یک هدف، با هم متحد شده و شبکه ای از نیروهای جمعی را برای تغییر، بسیج کنند. امروزه دانش آموزان نه تنها از این مزیت برای شرکت در فعالیت های اجتماعی استفاده می کنند، بلکه حتی از آن برای اعتراض به مسئولین مدرسه و یا ایجاد تغییر در شرایط و امکانات آموزشی خود نیز استفاده می کنند.
باز تعریف حد و مرزها: شبکه های اجتماعی بسیاری از حدود و مرزهای تعریف شده زندگی واقعی را در هم می شکنند. کاربران این شبکه ها تقریبا جایگاه اجتماعی واحدی دارند که در حلقه ارتباطی آنها هر کسی با هر سمت یا جایگاهی می تواند قرار گیرد. این حلقه ها و ارتباطات، منجر به از بین رفتن مرزهای موجود و بازتعریف حدود جدیدی می شود. البته این قابلیت نیز همزمان شمشیری دولبه است از جهتی می تواند با از میان برداشتن مرزهای موجود، به دانش آموزان قدرت تاثیرگذاری و اعتبار ببخشد و از طرف دیگر حد و مرزهایی که بین زندگی شخصی و حرفه ای معلمان و مسئولین مدرسه وجود دارد را پایمال کند و صدماتی را به طرفین وارد نماید.
تسهیل ارتباط با والدین. عضویت والدین در شبکه های اجتماعی به همراه دانش آموزان و معلمان، فرصت خاصی را برای ایجاد شبکه همیاری و همفکری بین این نیروها ایجاد می کند. بسیاری از والدینی که قبلا در کلاس های درس و جلسات اولیا و مربیان غایب بودند، از طریق مجازی، فعال شده و وارد مباحثات و مشاورات تحصیلی می شوند. شبکه های اجتماعی در جهت فعال کردن والدین و ایجاد امکان ارتباط با معلمان نقش مهمی را ایفا می کند.
مقابله با خشونت و قلدری. مدارس همیشه پر از افراد یا گروه های قلدرمآبی هستند که دیگران را آزار می دهند. شبکه های اجتماعی و فضای مجازی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. عده ای از دانش آموزان با استفاده از اهرم شبکه های مجازی، به آزار و اذیت سایر دانش آموزان می پردازند و نوع جدیدی از باج گیری و خشونت وزری را تجربه می کنند. در این میان، والدین و مسئولین مدارس می توانند از وجود این روابط خشونت آمیز و ویرانگر مطلع شده و اقدامات عملی برای مقابله با آن را با کمک یکدیگر انجام دهند.
منبع فعالیت ها و مواد آموزشی: شبکه های اجتماعی مجازی، می توانند گنجینه ای از فعالیت ها و مواد آموزشی را در خود جای دهند. فعالیت های کلاسی می تواند به شبکه های اجتماعی دانش آموزان و معلمان گسترده شود و طیف وسیع تری از نظرات، خلاقیت ها و فعالیت های مختلف را در بر بگیرد. نتیجه فعالیت ها و پروژه های کلاسی می تواند در این شبکه ها به اشتراک گذاشته شود و همه اعضای حلقه ارتباطی از نتایج و اقدامات انجام گرفته مطلع شوند.
ایجاد ارتباط بین معلم ها و محیط های آموزشی. شبکه های اجتماعی، پل ارتباطی بین معلمان و کلاس های درسی هستند. معلم ها می توانند از این طریق با تجارب و فعالیت های یکدیگر آشنا شوند و تجارب خود را در کلاس درس مبادله کنند. روش های تدریس و تکنیک های آموزشی مختلف را با یکیدگر به مشورت بگذارند و فعالیت های مشترک دیگری را با هم آغاز کنند.
