حمید محسنی، مدیر مسئول نشر کتابدار، در گفتگو با خبرنگار لیزنا، در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا مطالعه در جامعه ایرانی کمرنگ شده است، تصریح کرد: "نگاهی به آمار مطالعه در کشور حاکی از آن است که مطالعه در کشور ما همواره کمرنگ بوده است. دلایل این مسأله، برای ما کتابداران که زیربنایی نسبت به این حوزه فکر می کنیم، روشن است. به اعتقاد من، مهم ترین علت این امر، بحث مربوط به نظام آموزشی است، که بچه ها را به گونه ای بار می آورد که تنها به منابع درسی بسنده کنند. بعلاوه مسائلی همچون، مشکلات مالی، یأس های فکری، سیاسی و فلسفی، در میزان مطالعه بی تأثیر نیست."
وی اظهار داشت: "عادت به مطالعه از دوره کودکی شکل می گیرد. در جامعه ما بچه ها در سالهای آغازین دبستان، زیاد کتاب می خوانند اما هر چه به مقاطع بالاتر می روند، میزان مطالعه به شدت پایین تر می آید. در واقع مدارس به جای اینکه اوقات فراغت کودک را پر کنند و او را با لذت مطالعه آشنا نمایند، با تحمیل حجم عظیمی از کتب کمک آموزشی، میل به مطالعه را خفه کرده و باعث می شود که پس از دوران مدرسه کودک از کتاب فراری باشد. در سیستم آموزشی ما، دانش آموز همواره بر اساس نمره سنجیده می شود. در این روش، یک منبع آموزشی باید به کرات خوانده شود، بنابراین فرصتی برای مطالعه سایر متون باقی نخواهد ماند."
وی درباره ضرورت وجود کتابخانه های آموزشگاهی و تأثیرگذاری پست کتابدار، که چند سالی است از کتابخانه های مدارس حذف شده است، بیان کرد: "فلسفه نظام آموزشی این است که کودک بتواند پایه های رفتار اطلاع یابی را بیاموزد. در نظام های مدرن آموزشی، بهترین ابزار برای آموزش مهارت به کودک، منبع اطلاعاتی است، منبع اطلاعاتی هم، در کتابخانه نگهداری می شود. در منابع آموزشی ما نیز، کتاب و کتابخوانی محور قرار گرفته است، اما زمانی که به اجرا می رسیم، چیز دیگری می بینیم. یعنی روش و خود متون آموزشی بسیار حرفه ای است اما در عمل با توجه به مشکلات مالی، مربی آموزشی، و عدم آگاهی تصمیم گیران، یک بخش کاملا حذف می شود. به عقیده من این مسأله بر می گردد به یک سری بیماری هایی که ما در تصمیم گیری و تصمیم سازی داریم. یعنی کسانی که تصمیمات راهبردی می گیرند، یک شبه چیزی را حذف می کنند که همه کارشناسان و متخصصان با حذف آن مخالفند؛ اما به هر صورت اجرا می شود."
محسنی اضافه کرد: "ناگفته نماند، کتابخانه های آموزشگاهی و کتابدارانش، آنگونه که در مدارس وجود داشت نیز، حق مطلب را ادا نمی کرد. قطعا اگر کتابخانه و کتابداری داشتیم که می توانست مشارکتی جدی در آموزش داشته باشد، چنین تصمیمی اجرا نمی شد." مدیر مسئول نشر کتابدار، درباره تأثیر کتابخانه های عمومی در ترویج کتابخوانی، بیان کرد: "کتابخانه های عمومی در پر کردن اوقات فراغت مردم می توانند نقش مؤثری داشته باشند، که متأسفانه باز ما در این زمینه هم خیلی، سیاسی و تبلیغاتی و نه بر اساس نیاز و درخواست مراجعین عمل کرده ایم."
وی تصریح کرد: "یکی از دلایلی که خیلی از افراد به کتابخانه های عمومی مراجعه نمی کنند این است که کتاب های دلخواهشان را در آن نمی یابند، و یا فضا، فضای جذابی نیست. البته دیدگاه من این است که از زمانی که شهرداری تهران، فرهنگسراها را باب کرد و کتابخانه های عمومی در دل آن پا گرفت، فضای چند بعدی فرهنگسرا، به تقویت کتابخانه ها و افزایش آمار مراجعه منجر شد. اما متاسفانه خیلی از کتابخانه های وابسته به نهاد کتابخانه ها، در پارک هایی واقع شده که اطرافش خلوت است و حتی گاهی رفت و آمد به آن، با وجود معتادین و ... هولناک است و در واقع بیشتر گریزاننده است."
محسنی با تأکید بر اهیمت توجه به فضای کتابخانه، منابع، و کتابدار، به عنوان عوامل مؤثر در جذب مخاطب، تصریح کرد: "با توجه به حاکمیت نگاه فرهنگی یکسویه متناسب با برخی افکار بر کتابخانه های عمومی، نتیجه این است این کتابخانه های عمومی بیش از جاذبه، دافعه دارند." وی در خصوص طرح ایستگاه مطالعه که به منظور، ترویج فرهنگ مطالعه از سوی نهاد کتابخانه های عمومی کشور، راه اندازی شده است، گفت: "من به طور اتفاقی در راه آهن به ایستگاه مطالعه برخوردم. ظاهرش من را جذب کرد، اما وقتی کتاب ها را نگاه کردم حتی یکی از آنها برایم جاذبه محتوایی نداشت و همه در حوزه های فکری خاص بود. ارزیابی شخصی بنده این است که، وقتی کتاب با این گزینش و گرایش فکری خاص انتخاب شود، قطعا تأثیرگذاری نخواهد داشت." حمید محسنی اضافه کرد: "طرح «کتاب من»، طرحی بسیار خوب و مخالف خرید متمرکز منابع بود. چراکه از نظر فلسفه مجموعه سازی، کتابخانه عمومی باید متناسب با نیاز جامعه مخاطب، به مجموعه سازی بپردازد."
