میزهای سه‌نفره، کلاس‌های پر‌جمعیت و دیوارهای گچی کلاس از جنس نوستالژی‌های دهه‌شصتی است که در تقابل با میز و نیمکت‌های دونفره یا تک‌نفره، کلاس‌های بزرگ و مجهز با در و پنجره‌های رنگی مدارس امروزی نشانه خوبی است بر اهمیت پیدا‌کردن مفهوم سرمایه انسانی در فرایند آموزش و پرورش در طول سال‌هایی که گذشت؛ مفهومی که در ادبیات اقتصادی آن سال‌ها نیز در میان شلوغی و ازدحام جمعیت از آن غفلت شد.
در آن زمان، اقتصاد‌دانان بیشتر به این موضوع می‌پرداختند که حاصل تولید چگونه باید در میان نیروی کار، سرمایه، زمین و منابع طبیعی توزیع شود. آنها در تجزیه و تحلیل‌های اقتصادی خود به این واقعیت که افراد از نظر توانایی با یکدیگر متفاوتند توجهی نداشتند؛ اما به‌تدریج به این موضوع توجه شد که سرمایه‌گذاری‌های آموزشی با ایجاد مهارت و تخصص در نیروی کار باعث تغییرات کیفی در آنها می‌شود و کم‌کم مفهوم سرمایه انسانی در تحلیل‌های اقتصادی جای خود را پیدا کرد.
اهمیت سرمایه انسانی نقطه عطفی بود بر پیوند میان اقتصاد و آموزشوپرورش. آموزش از یک‌سو، توانایی‌های فردی را ارتقا می‌دهد و بهره‌وری را در کار افزون می‌کند و از سوی دیگر، قدرت تولید در اقتصاد افزایش پیدا کرده و توانایی‌ها برای دستیابی به افزایش درآمد ارتقا پیدا می‌کند.
کرم سینا، عضو هیأت‌علمی دانشکده فنی امام محمدباقر (ع) ساری، در مقاله خود می‌گوید: «دیدگاههای موجود درباره اهمیت اقتصادی آموزش را می‌توان به سه دسته دیدگاههای اقتصاد‌دانان کلاسیک، نئوکلاسیک و معاصر تقسیم کرد. بیشترین پیشرفت اقتصاد آموزشوپرورش و کاربرد مفهوم سرمایه‌ای انسانی مدیون اشخاصی نظیر سیمون کورنتمس نئودورشولتز، ژاکوب مینسر و گری بکر اقتصاد‌دانان سرشناس آمریکایی بین سال‌های ١٩٦٠ تا ١٩٩٠ است. اقتصاد آموزشوپرورش و اهداف آن آموزشوپرورش و اقتصاد با یکدیگر وابسته و پیوسته‌اند. هر‌اندازه میزان درآمد ملی کشور بیشتر و کشور در اقتصادی قوی‌تر باشد، می‌تواند به آموزشوپرورش منابع و بودجه بیشتری تخصیص دهد در نتیجه توسعه اقتصادی موجب توسعه در نیروی انسانی و افزایش بهره‌وری نیروی کار و گسترش اختراعات و ابداعات می‌شود که محصول سطوح متفاوت آموزشوپرورش هستند. هر‌اندازه که سطح آموزشوپرورش کشور بالاتر رود باعث می‌شود تا میزان دانسته‌ها و مهارت‌ها و منابع انسانی کارآمد افزایش یابد.
این افزایش آگاهی و فنون موجب افزایش بهره‌وری افراد می‌شود و رشد اقتصاد کشور را تسریع خواهد کرد. بر اساس چنین رابطه متقابلی، مفهوم اقتصاد آموزشوپرورش به میان آمد. اقتصاد آموزشوپرورش قصد دارد تا علت توجه به امور و حدود اقتصادی را در تصمیم‌گیری‌های آموزشوپرورش معین کند و بدین‌گونه نحوه استفاده صحیح از منابع را برای دست‌یافتن به بهترین نتایج مشخص کند».
